Deze week was het weer tijd voor het debat over de jeugdzorg. In één debat bespreken we dan een hele hoop stukken. Een stuk of 17 deze keer, stukken over de afbouw van de gesloten jeugdhulp tot aan de kosten die de pan uit stijgen. Ook stond deze keer het Haags Beleidskader Jeugd op de agenda. Hierin staat de basis van hoe de gemeente de jeugdzorg de komende jaren zal inrichten. En het belangrijkste uitgangspunt: ongelijk investeren voor gelijke kansen. Als PvdA staan we helemaal achter dit plan om de kinderen die opgroeien in de moeilijkste omstandigheden een stukje extra bij te staan.
Voorafgaand aan zo’n debat gaan beleidsmedewerker Ela en ik altijd op één of twee werkbezoeken. Dit keer zijn we langs geweest bij de Jeugdbescherming Haaglanden. Het ‘eindstation’ van de jeugdzorgketen die pas aan bod komt als de veiligheid van het kind in gedrang is. We spraken met hen, naast zorgelijke ontwikkelingen (bijvoorbeeld het tekort aan passend verblijf en de personeelstekorten) ook over een aantal goede ontwikkelingen. Zo is er sinds kort een landelijke norm die stelt dat elke jeugdbeschermer minder gezinnen tegelijkertijd behandelt. Dit was echt nodig, want de werkdruk van jeugdbeschermers is erg hoog. Een andere goede ontwikkeling is de Haaglandse proeftuin. Dit is een grote samenwerking tussen alle verschillende organisaties binnen de zorg, waarin nu 20 gezinnen op een intensieve manier worden geholpen. Daarbij is extra focus op de zorg die de ouder wellicht nodig heeft en er is meer aandacht voor rust brengen in de financiën van het gezin.
Ik probeer een werkbezoek altijd mee te nemen in mijn inbreng voor het debat. Zo heb ik deze week de wethouder gevraagd wanneer we de Proeftuin gaan uitbreiden. De Proeftuin is al twee jaar heel succesvol en ik gun meer gezinnen zo’n goed traject. Gelukkig heeft de wethouder toegezegd dat de Proeftuin gaat uitbreiden. Wanneer en in welke mate, daar komt hij later nog op terug. Als commissielid moet je vaak genoegen nemen met zo’n toezegging… Maar ik houd het goed in de gaten!
Verder ging het debat veel over ‘normaliseren’. In het leven van kinderen of jongeren worden hobbels soms te geproblematiseerd, gemedicaliseerd en geïndividualiseerd. In het nieuwe beleid van de gemeente wordt normaliseren een belangrijk onderdeel en moeten we met elkaar gaan zoeken naar wanneer we ‘nee’ zeggen als jeugdhulp wordt aangevraagd. Voor ons als PvdA is dit een moeilijk dilemma, want wij willen niet bezuinigen op de jeugdzorg en we willen dat jeugdhulp toegankelijk is voor iedereen. Tegelijkertijd zijn de kosten de afgelopen jaren flink toegenomen. Dat is niet zo gek ook, want waar vroeger 1 op de 27 kinderen jeugdhulp kreeg, is dat nu 1 op de 7! En dat terwijl we als gemeente steeds minder geld krijgen van het kabinet voor jeugdzorg. We willen voorkomen dat jeugdhulp straks niet meer beschikbaar voor de kinderen en jongeren die dit het hardste nodig hebben. Tegenwoordig staan zij vaak al maanden op een wachtlijst. Het laatste woord is in deze ingewikkelde discussie nog zeker niet gezegd en de komende maanden zal het debat in de Haagse Gemeenteraad hier nog veel over gaan.
Benieuwd naar mijn hele inbreng? Die is hier te zien vanaf 2 uur en 38 minuten.
Wil je eens mee op werkbezoek, of met mij in gesprek over jeugdhulp? Mail dan naar [email protected].
Suzanne Piet
Suzanne (1995) woont in de Stationsbuurt. Ze is werkzaam als beleidsmedewerker bij het ministerie van Sociale Zaken. Daarvoor heeft zij zich een aantal jaar als rijksambtenaar beziggehouden met passend onderwijs, en is heel blij dat ze zich weer met sociale thema’s bezig mag houden. Suzanne zal zich als fractievertegenwoordiger onder andere bezighouden met jeugdzorg. Suzanne
Meer over Suzanne Piet
