Het oud-PvdA-raadslid Saskia Mulder is overleden op 66-jarige leeftijd. De Partij van de Arbeid is bedroefd over haar heengaan en wij spreken ons medeleven uit richting alle nabestaanden. Saskia is tussen 2006 en 2014 een gewaardeerd raadslid geweest, de PvdA is erkentelijk voor alles wat zij heeft betekend voor de stad, met name op de gebieden van zorg en onderwijs.
Een aantal van haar fractiegenoten is gevraagd om een paar zinnen over haar als PvdA-politica te schrijven:
Martijn Balster – “Saskia heeft zich met hart en ziel ingezet voor mensen met een kwetsbare gezondheid in onze stad. Ze had een diep rood hart voor de onderwijskansen van onze kinderen. Een bevlogen raadslid, een warm mens. De Haagse PvdA gaat haar enorm missen.”
Lobke Zandstra – “Acht jaar samen in een fractie. Iedere maandagavond vergaderen op het stadhuis. Dat schept een band. Na de verkiezingen van 2006 kwamen we in de gemeenteraad. Saskia wist veel van onderwijs. Soms zelf te veel. Dan werd ze de expert in plaats van een gewoon raadslid. Ze was actief in de stad en kreeg daardoor ook veel signalen waar zaken spaak liepen en beter konden. En daar ging ze mee aan de slag. Ze was altijd bereid zich in te zetten voor het collectief: in het fractiebestuur of als commissievoorzitter in de gemeenteraad. Naast onderwijs hield ze zich bezig met zaken als zorg, ouderenbeleid en Scheveningen. Ze maakte zich hard voor meer AED’s in de stad en werd er zelf door een gered. Door haar herstel kon ze toen niet alles afmaken waaraan ze was begonnen. Maar gelukkig had ze meer hobby’s dan de politiek.”
Hedwig Vos – “Ik heb met Saskia in de raad gezeten van 2006 tot 2010. Zij deed onderwijs, ik deed zorg en we trokken daarbij heel veel met elkaar op. We gingen vaak samen op werkbezoek en Saskia had altijd rake vragen. Kritisch, maar wel echt opbouwend, zoals een schooljuf dat kan. Want Saskia was een echter onderwijzer, in hart en nieren. Ze was bijvoorbeeld kritisch over steeds maar weer projecten opstarten en van haar heb ik het woord ‘projectitis’ geleerd. We stelden samen vragen over HPV-vaccinaties op scholen en over zorgen over bezuinigingen in de zorg. Saskia was als raadslid veel bezig met aandacht vragen voor hart- en vaatziekten bij vrouwen en bij voldoende defibrillatoren. Ze heeft een hele grote rol gespeeld voor het emancipatiebeleid. De vrouwenacademie was één van haar ideeën, een plek waar vrouwen zich konden ontwikkelen.
Saskia en ik zijn bevriend gebleven na mijn raadsperiode. In 2013 heeft ze een hartstilstand overleefd en daarna is ze weer opnieuw heel actief geworden. In haar werk, in de politiek en in de maatschappij. Het laatste jaar kreeg ze steeds meer gezondheidsklachten waarvoor ze een operatie aan haar hart moest ondergaan. Hier keek ze naar uit want ze wilde nog heel lang door. Helaas is ze na de operatie niet van de IC gekomen en bleek het, nadat het aanvankelijk best goed ging, toch steeds slechter te gaan. Op vrijdagavond 20 november is ze in bijzijn van haar familie overleden. Ik zal vooral haar grappige appjes missen, gezellige gesprekken bij haar thuis en haar betrokken vragen over hoe het nu met mijn jongens gaat, hoe ze het op school doen, en wanneer we weer met z’n drieën (met Rozemarijn) uit eten gaan. Dat zat er helaas het afgelopen jaar niet in.”
Pierre Heijnen – “Met Saskia heb ik veel campagne gevoerd op Scheveningen. Met haar lengte en blonde haren was ze een opvallende verschijning die door heel veel mensen in de Keizerstraat werd herkend en aangesproken. Je stond in de Keizerstraat echt in haar schaduw. Zij was de verpersoonlijking van de PvdA op Scheveningen. Ze combineerde vriendelijkheid met een sterke betrokkenheid en overtuigingen, zeker op het gebied van onderwijs en jongeren. Daar gaf ze ook voorafgaand haar raadslidmaatschap al vele jaren blijk van als lid van de steungroep onderwijs.”
Rozemarijn van de Kerk – “Saskia was voor mij een echte socialist, bevlogen, sociaal en betrokken bij de samenleving. Ze kon met iedereen overweg of dit nou de burgemeester was of de koffiedame bij de raadsvergaderingen, ze toonde altijd interesse voor je en ze had oog voor de problemen in de samenleving. In Scheveningen waar ze met veel plezier woonde en elke dag met haar honden liep kende ze ontzettend veel mensen. Ook zette ze zich met hart en ziel in voor het onderwijs. De laatste jaren werkte ze op een MBO 1 school, waar ze veel lol had met de jongeren, maar die ze ook streng toesprak als ze zich niet aan de regels hielden. Ze kon daar prachtige verhalen over vertellen. Zoals die keer dat een jongen te laat kwam omdat hij naar de kapper moest, ze zei dat kan je toch na school doen? Maar hij vertelde dat hij van zijn moeder netjes op school moest komen…. Ik zal haar humor en de bevlogen gesprekken die we hadden heel erg missen! We hebben in de periode van 2006 veel met elkaar opgetrokken zij werkte als raadslid en ik was fractie ondersteuner, beiden hadden we voor ogen dat de PvdA meer moest opkomen voor de mensen op de werkvloer. Daarom deden we veel werkbezoeken, om te horen wat er speelde. Vaak rolden daar schriftelijke vragen uit of nam ze contact op met een wethouder om uit te pluizen hoe het zat. Ik was altijd onder de indruk hoe ze dat oppakte. Na haar raadsperiode zijn we gelukkig vriendinnen gebleven, ik ben heel blij dat ik deze bijzondere en inspirerende vrouw heb mogen meemaken! Ik zal haar missen!”
Gerard Verspuij – “Saskia Mulder zie ik in mijn gedachten nog steeds staan tijdens de avond van de vaststelling van de raadslijst voor de verkiezingen van 2006. Kijkend naar processen, het gedrag van mensen en naar de inbreng van de leden.
Saskia had ik niet eerder op een partijbijeenkomst gezien en ik stelde me aan hoor voor.
We kwamen direct na elkaar op de lijst te staan. De band was aangebracht.
In de acht jaar raadswerk zaten we altijd naast elkaar. In de fractie en in de commissies en in de Raad. Ook onze portefeuilles raakten elkaar nauw. Sport, Zorg, Welzijn, Vrijwilligers. Allemaal mensenwerk. Daar was Saskia ook goed in. In het aanhoren en inleven van mensen. Vaak werden wij tweeën erop uit gestuurd als er boze reacties waren op voorstellen van één van de wethouders. Ze was eerlijk in wat wel en wat niet haalbaar was. Dat vertelde ze ieder met kritiek. Zelf ook wat doen, was haar motto.
Ze had ook humor. Scherp als ze kon zijn. Elk raadslid werd af en toe even onder het vergrootglas gelegd. Humor werkt aanstekelijk en ja het geeft een nog sterkere band. Ze lette sterk op het non-verbale gedrag van mensen. Mooie worden in de Raad of in commissies. Ja, dan er ook naar handelen. Wethouders namen haar uitermate serieus.
Ze wist uit te stralen dat ze iedereen doorhad en daarom geen ruimte gaf voor spatjes. Moeiteloos namen we elkaars inbreng over in een gezamenlijke. Ja Saskia was van het gezamenlijke.
Ronduit moeilijk had zij het met de decentralisatie van de zorg. Ze voerde als eerste keukentafelgesprekken met een ieder, die daar om vroeg en haar aandacht nodig had. Op de terugweg op de fiets kwam dan de emotie eruit over oneerlijk gedrag en mooie verhalen over wat gewoon oneerlijk bezuinigen was.
Het was ook zo weer over als ze in de verte riep naar een bekende. Meestal een oud-leerling. Haarfijn wist ze te vertellen hoe zij de leerling had ontmoet, in welke staat en hoe goed het daarna met de leerling was vergaan. Dan voelde je de trots bij haar.
Saskia gaf de Partij van de Arbeid het gezicht zoals haar ouders haar dat hadden geleerd : Opstaan voor de zwakkeren, gewoon doen en nooit vergeten waar het in het leven om gaat. Oprecht zijn. Geen spelletjes. Ja, dan val je positief op in de politiek.
Saskia, het was een eer en heel prettig om jarenlang zo nauw met je te hebben kunnen samenwerken.
Namens zovelen in Den Haag en op Scheveningen, heel veel dank daarvoor.”
Het afscheid is maandag in besloten kring. Bloemen kunnen vanaf vrijdag bezorgd worden bij Crematorium Ockenburgh aan de Ockenburghstraat 21, 2553 AA Den Haag, Namens alle leden zal het bestuur een bos bloemen sturen voor de uitvaart en een rouwadvertentie laten plaatsen.
