Vandaag was er in de commissie Ruimte een debat over innovatieve woonvormen. Onze fractievertegenwoordiger Charlotte hield daar haar inbreng, waarbij ze Adri Duivesteijn’s inspirerende visie als leidraad nam. Met zijn sociale kijk op woningbouw en innovatieve woonvormen blijft hij relevant in de discussie van vandaag.
“Voorzitter, onze fractie is blij dat we het vandaag hebben over de verkenning van innovatieve woonvormen. Een onderwerp van alle tijden, en daarom zou ik jullie graag even meenemen naar de jaren 80.
“Bouwen doe je voor bewoners, voor hun leefbaarheid, hun zelfrespect en hun verheffing.” Dat is wat Adri Duivesteijn zei toen hij wethouder ruimtelijke ordening en stadsvernieuwing was hier, in Den Haag. Hij pleitte voor een bouwmodel waarin de burger geen consument, maar producent was van het wonen. De bewoner is namelijk verantwoordelijk voor de creatie van de woon- en leefomgeving. De kern van Adri’s visie was zelf creatie en betaalbaarheid. De bewoners staat centraal en niet de winst van de ontwikkelaar.
Woonvormen waar de eindgebruiker centraal staat worden nog altijd onvoldoende door de markt gerealiseerd vanwege complexe businesscases. Dit mag echter niet betekenen dat deze vorm van wonen geen ruimte krijgt in onze stad. De grond in Den Haag is duur en schaars, en de meeste kavels en kluspanden zijn al door de Kavelwinkel uitgegeven. Er zijn te veel obstakels voor bewoners om hun droom te verwezenlijken.
Er zijn plekken in de stad die volop in ontwikkeling zijn, waar mogelijkheden liggen om niet alleen standaard huizen en torens te bouwen maar juist te kijken naar innovatieve vormen van wonen. Plekken zoals Zuidwest, Laakhavens en de Weimarstraat. Als gemeente moeten we hierin een actieve rol pakken, waarbij we geschikte locaties beschikbaar stellen, partijen aan elkaar verbinden en dit financieel faciliteren. En dit moeten we niet alleen doen vanuit het stadhuis, we moeten juist de stad in om te praten met mogelijke gebruikers.
Zoals Adri zei: “De overheid moet zoveel mogelijk mensen in staat stellen tot het maken van eigen keuzes. Dat is nu nog al te zeer het voorrecht van mensen met geld.” Dit was in Adri’s tijd, in de jaren 80, al een probleem en helaas is dat nog steeds de realiteit van vandaag. Laten we dus praten met de bewoners, de eindgebruikers, om hun een kans te geven te vinden waar zij naar op zoek zijn.
Voorzitter, ik heb nog een aantal vragen voor het college wetende dat er nog een actieplan aan komt. In de toegezonden stukken staat dat het streven is 10% innovatieve woonvormen te realiseren als onderdeel van 20% betaalbare koop. Wat onze betreft zouden we ons niet alleen op koop moeten richten. Corporaties zouden hier zeker ook een rol in kunnen spelen. Gelukkig lezen we in het coalitieakkoord dat het college zich ook richt op middeldure huur inclusief een concreet getal van 100 woningen per jaar. Over de bijdrage van wooncoorperaties is het akkoord alleen nog erg vaag. Kan de wethouder aangeven hoe we ook met coöperaties concrete afspraken gaan maken om ook deze bijzonder woonvormen te realiseren?
Innovatieve woonvormen maken we merendeels mogelijk gemeentegrond, maar deze is beperkt. Is de gemeente bereid om grond aan te kopen en deze voor de doelgroepen beschikbaar te maken?
Voorzitter, ik zou graag willen op deze plek in het stadhuis enkele dagen na zijn overlijden eindigen met een uitspraak van Adri die wat ons betreft tot de kern komt. “Wonen is voor veel politici een abstractie die je vooral vat in regels, in geldstromen, in markten van kopers en huurders, maar niet in mensen.”
En de mensen, die zouden centraal moeten staan. Niet alleen als het gaat om innovatieve woonvormen, maar in ons volledige huisvestingsbeleid.”
