Bezoek Straatpastoraat en Winteropvang

Op 6 februari bezochten Marije Talstra en Martijn Balster het Straatpastoraat (stadsklooster, Westeinde) en de Winteropvang (Zilverstraat).

Ze lieten zich – onder meer door collega-raadsleden Elly Burgering en Inge Vianen – bijpraten over dakloosheid, de opvang en manieren om tot een structurele oplossing te komen voor de doelgroep. Een verslag.

Straatpastoraat

Met twee priesters en ca. 100 vrijwilligers biedt het Straatpastoraat wekelijks een moment van bezinning en een goede maaltijd aan dak en thuislozen in de stad. Maar ook een aantal mensen dat inmiddels niet meer dakloos is, eet mee. Het is een goede manier om warm te worden, een goede maaltijd te krijgen, maar ook contacten op te doen een luisterend oor te krijgen en indien nodig hulp te vragen. We woonden allereerst de vrijdagmiddagdienst bij, waar veel ruimte was voor individuele verhalen. Momenten van bezinning en van muziek wisselden elkaar af, geleid door dominee @@@.

Vervolgens aan tafel voor het eten in twee zalen. Ongeveer 100 man deze avond. Naast de koks en de mensen die tafeldekken, lopen er mensen van de Thuispoli vrijwillig rond om zorg te verlenen een check up te doen als het gewenst is. Het lijkt iets rustiger dan normaal, mogelijk omdat mensen tijdig een plekje in de nachtopvang willen verwerven. Desalniettemin een drukte van belang en een heel prettige sfeer. Iedereen met elkaar in gesprek.

Winteropvang

Vervolgens verplaatsen we ons naar de Zilverstraat. Daar is zowel de Bed-bad-brood voorziening,de opvang voor de vluchtelingen uit de Sacramentskerk als de winteropvang. Onlangs oordeelde het Europees Comité voor Sociale Rechten van de Raad van Europa (ECSR) dat Nederland uitgeprocedeerde asielzoekers, illegalen en daklozen beter moet opvangen. Zij hebben minimaal recht op ‘bed, bad en brood’. Den Haag organiseert dit, mede op basis van een motie van de Haagse Stadspartij en de PvdA.

De opvang is ondergebracht in het gebouw van Schroeder, waar ook dagbesteding plaatsvindt. We krijgen een rondleiding door het gebouw. In de opvang voor de vluchtelingen is het aanmerkelijk rustiger dan in het begin: voor een aantal mensen is nu duidelijkheid over de te volgen procedure. Voor de resterende mannen is die duidelijkheid er nog niet. We zijn benieuwd of hier vorderingen zijn.

In de winteropvang is het steeds drukker, maar er is nog plek (in tegenstelling tot bijvoorbeeld in Rotterdam, waar de opvang vol is). De mensen die binnenkomen leveren alles in, krijgen een maaltijd of twee, kunnen douchen en rustig slapen. Er is en aparte ruimte voor vrouwen. Een aantal mensen slaapt al als we rond half negen binnen komen. De winteropvang is in de perioden dat het onder nul is open, komt de temperatuur daar een stukje boven, dan sluit de opvang weer. Blijft allemaal arbitrair. Ook die uren die men overdag op straat doorbrengt zijn op dit moment zeker niet makkelijk.

Tot slot bekijken we de werkplekken voor de dagbesteding: de logistieke ruimte voor de verspreiding van spullen voor de kringloopwinkel, de zagerij, het atelier voor kunst en meubels, de receptie en het modeatelier. Hier werken dagelijks mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.