In Memoriam: herinneringen Arie de Jonge

Het doet ons groot verdriet jullie te moeten mededelen dat ons bestuurslid en goede vriend Arie de Jonge afgelopen nacht is overleden. Arie is 62 jaar geworden. Arie was ons bestuurslid permanente campagne en bovenal een zeer actief partijlid. Velen van jullie hebben met hem in de afgelopen jaren campagne gevoerd.

Herinneringen aan Arie de Jonge

In de nacht van vrijdag op zaterdagochtend 20 september is ons bestuurslid voor de campagne, en de Permanente Ontmoeting, Arie de Jonge op 62-jarige leeftijd overleden, nadat hij werd overvallen door een ernstige ziekte.

Wij hebben er voor gezorgd, dat wij bij hem konden zijn na de ziekenhuisopname, zijn kamer vol met bloemen, o.a. van Hans Spekman, kaarten met goede wensen, van de fractie, ons bestuur en vele vrienden, en een rode roos aan zijn bed geplakt, zodat die overal met hem mee zou gaan!

Duizenden rode rozen heeft Arie uitgedeeld in de stad tijdens de vele campagnes en ontmoetingen. De verpleegkundige aan zijn bed, aan wie we vertelden dat Arie onze grootste ‘campaigner’ is, zei: ik stem al meer dan 30 jaar op de PvdA, maar ik heb er nog nooit één van je gehad! Dit was de laatste keer dat we Arie heel hard hebben horen lachen.

Het is niet te vatten, dat we deze vitale en krachtige man, met zijn brede kennis en mogelijkheden, in zo’n korte tijd zijn kwijtgeraakt. Het verdriet is groot, en we vinden het moeilijk om ons bestuur voor te stellen zonder hem.

Arie is bestuurslid geweest van augustus 2011 tot en met augustus 2014, hij heeft deel uitgemaakt van maar liefst drie besturen. Laten we vooral niet vergeten, dat hij het nauwst heeft samengewerkt in de campagne voor de Tweede Kamer-verkiezingen van september 2012 met zijn grote vriend, Saeed Katiraei . Een onafscheidelijk en onontkoombaar duo. Samen in de campagne hebben ze vaak het onmogelijke mogelijk gemaakt, dagen, weken onafgebroken door de stad trekkend op bijeenkomsten, manifestaties, of gewoon deur aan deur, met grote groepen vrijwilligers.

Maar ook buiten campagnetijd was Arie steevast te vinden in de PvdA-kraam: jaarlijks bij het 5-meifestival, bij verschillende wijkactiviteiten en tijdens bijeenkomsten voor het Ombudsteam in de verschillende stadsdelen.
Alles voor maar één doel, de PvdA de grootste houden in de stad, of landelijk bij te dragen aan het resultaat, zoals bij de campagne voor de Tweede Kamer verkiezingen in 2012.

Ook met het landelijk partijkantoor had hij veel contact, en hij vergaderde tientallen malen mee over landelijke campagnezaken. Ook nam hij afgelopen jaar deel aan de campagne academie in aanloop naar de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Arie was zeer geliefd bij grote groepen vrijwilligers, denk aan Renée, Octay, Ab Theheri. Hij was er een ster in om iedere vrijwilliger te laten blijken, dat hij /zij er toe deed. Hij enthousiasmeerde en beschermde ‘zijn’ vrijwilligers tegelijk. Daarnaast was hij de afgelopen jaren het vaste gezicht van de vrijdagmiddagborrels op het partijkantoor die tijdens campagnetijd plaats vonden.

Arie heeft vele jaren als verpleegkundige gewerkt in de psychiatrie, als werker, als leidinggevende en als leermeester van velen. Daardoor had hij inzicht, en een enorme kennis. Hierdoor was hij voor velen een vraagbaak, en is hij veel mensen tot steun geweest. Vrijwel iedereen van de vrienden en collega’s zal daar verhalen over kunnen vertellen.

Bij Arie klopte je nooit vergeefs aan om hulp of raad. Zijn wijze woorden en inzichten zullen gemist worden. Vlijmscherp kon hij ook zijn in zijn analyses van mensen en situaties, vaak met veel humor . Als hij tijdens bestuursvergaderingen vond dat het lang genoeg geduurd had, zette hij spontaan een lied in!, waarmee de boodschap duidelijk was.

Sinds de komst van het huidige kabinet, maakte Arie zich zorgen. Hij zag de goodwill die hij mede had opgebouwd in de stad, als sneeuw voor de zon verdwijnen. Arie had grote moeite om veel maatregelen van de coalitie met een rechtse partij uit te leggen aan de mensen, die hij op straat tegen kwam tijdens de campagne. Hij voelde de werkelijke pijn en boosheid van de mensen als geen ander aan. Arie had het vermogen om anderen recht in het hart te kijken en hij had het gevoel, dat hij hen in de steek liet. Hij schroomde niet dat ook aan de partijtop te laten weten in een persoonlijke brief.

In de laatste bestuursvergaderingen waar hij bij was, maakte hij zich boos over een beschermde woonvorm voor gehandicapten in de Schilderswijk , waarvan de bewoners bedreigd of gepest werden . Dat accepteerde hij niet, en hij vond de reactie van de politiek veel te afwachtend.

Toen hem duidelijk werd, dat hij ernstig ziek was, zei hij tegen een goede partijvriendin: “ik berust”. Het is moeilijk die woorden met hem uit te spreken. Daarvoor was Arie te jong, te vitaal, en had hij nog te veel te doen.

We gaan Arie ongelooflijk missen, als partij, als vrienden. We wensen familie, vrienden en dierbaren sterkte, en wij zullen als bestuur oog houden op de nagedachtenis van deze fantastische en unieke man, werken aan herstel van vertrouwen, en zorgen dat we er als PvdA altijd zullen zijn voor de mensen die ons nodig hebben.
Arie, we missen je nu al!

Bestuur PvdA Den Haag