Sinds dinsdag bevinden we ons weer in een volledige lockdown. Ik begon de week afgelopen maandag met een gesprek op een basisschool in Transvaal. Een school met 500 leerlingen, waarvan de helft minder dan vier jaar in Nederland onderwijs heeft gehad. Een school met ouders die werken aan de onderkant van de arbeidsmarkt, waardoor kinderen van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat alleen thuis zijn, omdat hun ouders van baantje naar baantje rennen om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Waar gezinnen soms met vijf personen op één kamer wonen. De directrice van de school vertelde ook over de mooie dingen, en ze deed haar best. Maar zei ze, het groeide haar door corona boven het hoofd. En toen ik maandagavond die indrukwekkende speech van de premier zag, dacht ik meteen aan het gesprek wat ik die ochtend voerde. Hoe moet het in hemelsnaam met al die kinderen voor wie school de enige veilige plek is? Kan de school het allemaal nog bolwerken? Maar ook met de jongeren die net weer wat meer konden doen in de buurthuizen en sportscholen? De ouderen, waarvan sommigen misschien wel alleen kerst moeten vieren. De zorgen om kwetsbare groepen in de samenleving nemen toe, niet alleen in de politiek, maar ook in het publieke debat. En dat is goed, want we kunnen met z’n allen het verschil maken voor de groepen die het iets moeilijker hebben. Door om te kijken naar je oude buurvrouw, of die ene alleenstaande vriend en die tante of oom die ziek is. Bel elkaar wat vaker, ga eens langs voor een kopje koffie op anderhalve meter afstand. Het zijn die dingen die in deze tijd net het verschil kunnen maken.
Afgelopen week hadden we ook weer een gemeenteraadsvergadering. Er was veel aandacht voor die andere grote crises: de klimaatcrisis en de wooncrisis. Ondanks de coronadip, waardoor het dagelijks leven over de hele wereld tot stilstand kwam, koerst de aarde onverminderd hard af op 3 graden opwarming. Des te belangrijker dat de gemeenteraad daarom stil stond bij de duurzaamheidsplannen om ervoor te zorgen dat Den Haag in 2030 klimaatneutraal is: het Stedelijk Energieplan en het Bestedingsplan van de Enecomiddelen voor de energietransitie. Ook stond er een warmteplan voor de Laakhavens op de agenda en bestedingplannen van de Enecomiddelen voor de sociale woningbouw. Het zijn mooie plannen die onze stad duurzamer én klimaatbestendig gaan maken, met voldoende betaalbare woningen. Ons raadslid Janneke Holman deed zelf meerdere voorstellen: om energiearmoede tegen te gaan en ervoor te zorgen dat de kloof tussen arm en rijk door de energietransitie niet verder verdiept, maar juist de kans wordt gegrepen om de kloof te dichten. Al deze voorstellen werden aangenomen.
Lees er hier alles over: De energietransitie kan de kloof tussen arm en rijk dichten, in plaats van verdiepen – PvdA Den Haag
Ook deed Janneke tijdens de gemeenteraad nog een voorstel bij een agendapunt over de daklozenopvang: om vaker af te wijken van de kostendelersnorm zodat vooral thuiswonende jongeren niet op straat komen te staan omdat ouders anders gekort worden op hun uitkeren.
Na veel online overleggen, werkbezoeken en een vergadermarathon van 12 uur is het dan nu tijd voor kerstvakantie. En deze kerst wordt een hele gekke. Met niet meer dan drie mensen op bezoek, niet eten bij je favoriete restaurant of naar de film op Tweede Kerstdag, zoals ik altijd graag met mijn familie doe. Hoe verdrietig het ook is, laten we met z’n allen volhouden, juist zodat we in het nieuwe jaar weer samen feestdagen kunnen vieren. En het belangrijkst: zodat we hopelijk de hoge besmettingscijfers achter ons kunnen laten en met een schone lei kunnen beginnen in 2021.
Ik wens jullie allemaal in ieder geval hele fijne feestdagen toe. Een mooie kerst en een heel gelukkig 2021. Blijf gezond en hou vol.
Met rode groet,
Mikal Tseggai
