1 op de 10 Hagenaars is arbeidsmigrant. Niet zelden worden zij slecht behandeld: op het werk of via slechte thuisvesting. Ook gaan hun kinderen vaak niet naar school. We kunnen als stad veel, maar de grondoorzaken voor arbeidsmigratie – en de misstanden die er mee gepaard gaan – kunnen we niet geheel tegengaan.
Denk aan de welvaartsverschillen in Europa, wat mensen motiveert om in een land te komen werken waar de salarissen hoger liggen. Ik zag het onlangs aan den lijve in Bulgarije, wandelend door de stad Plovdiv. Hoe groot de welvaartsverschillen er zijn. Met Nederland, maar ook onderling. Wijken waar mensen in het afval leven, waar de bus niet stopt. Of uitgesloten groepen, zoals in het bijzonder de Roma gemeenschap.
Denk aan de uitbuitingseconomie die we vormen in Nederland, doordat er tal van manieren zijn om mensen onder het minimumloon aan het werk te hebben. Manieren om mensen elke vastigheid en bescherming te ontnemen. De hyperflexibiliteit. De 1600 uitzendbureaus in onze stad, waar nauwelijks controle op wordt uitgeoefend door de Arbeidsinspectie.
Denk aan de huisvesting die we soms tegenkomen, ook in onze stad. Misstanden waar we met alle macht paal en perk aan stellen. Maar zonder fatsoenlijke woonruimte – georganiseerd door werkgevers die deze mensen halen – lijkt het soms dweilen met de kraan open.
Afgelopen zaterdag stond in de Volkskrant een mooie reportage over arbeidsmigratie in Den Haag. Het eerlijke verhaal over hoe het migranten en hun buren vergaat. Over wat we als stad kunnen, wat we al doen, maar ook wat niet lukt.
Gelukkig doen we wat we kunnen. In ons gemeentebeleid proberen we arbeidsmigratie in goede banen te leiden door op tal van manieren de positie van migranten en hun buren te verbeteren. Je kunt er hier meer over lezen. Van huurprijsregulering, handhaving op misstanden in woningen, het organiseren van een daklozenopvang voor arbeidsmigranten, tot het organiseren van de voorschool voor arbeidsmigrantenkinderen.
Op lokale schaal kunnen we zo echt het verschil maken, daar ben ik van overtuigd. En tegelijkertijd hebben we de taak om het gesprek op landelijk niveau veel meer te laten gaan over de écht negatieve aspecten van migratie. Zoals de uitbuiting van werknemers, welvaartsverschillen, beroerde huisvesting en leefbaarheid in onze kwetsbare wijken die steeds verder onder druk komt omdat we de uitbuitingseconomie niet willen doorbreken. Vanwege sterke zakelijke, economische belangen. We hebben wat te doen.
Ik wens je een fijn weekend!
