Prestatieafspraken met onze woningcorporaties, het beleid rond urgentieverklaringen en het beleid voor de opvang van dak- en thuislozen. Onderwerpen die de afgelopen weken in politiek Den Haag langs kwamen.
Want wat is het tekort aan betaalbare woningen groot in onze stad. Met nieuwbouw en een zo eerlijk mogelijke verdeling van de schaarse woningen, wordt men man en macht gewerkt om ieder de plek te bieden die nodig is. Maar je weet: die bouwproductie is een mammoettanker. De koers is verlegd, maar voor we bij de eindbestemming zijn, zijn we jaren verder.
We intensiveerden het persoonlijk contact, als mensen een acute woonvraag hebben. Bijvoorbeeld als ze urgentie aanvragen en vastlopen in complexe regels. En toch doen zich veel schrijnende situaties voor. Alle reden om de bouwproductie te blijven opvoeren en heel goed met mensen mee te blijven denken als ze er niet tussen komen.
Een onderbelichte manier om de woningnood op te lossen is met de bestaande woningvoorraad. Veel mensen wonen groter dan ze willen. Kleiner wonen is vaak duurder. En oude bomen laten zich lastiger verplaatsen. Reden om veel betere oplossingen te verzinnen om kleiner wonen te stimuleren en mensen daarbij te begeleiden. Ik pleitte ook voor oplossingen in de bestaande woningvoorraad om mensen die nu in maatschappelijke opvang zitten, weer zelfstandig te kunnen laten wonen. Daar is echt ruimte te vinden.
Bizarre huren
Zoveel mensen hoor ik verzuchten: wat zijn de huren belachelijk hoog. Je zou het bijna als gegeven beschouwen. Dat is nu eenmaal de markt, hoge huren weerspiegelen de schaarste, hoor je dan. Maar dat is het natuurlijk niet. Te hoge huren zijn een beleidskeuze. Er liggen voorstellen om de huren te maximeren in de vrije huursector bij de Tweede Kamer en die zijn zeer welkom. Het is bittere noodzaak dat vrije sectorhuren aan banden worden gelegd door het kabinet. Ik pleitte er daarom deze week voor de wet die dat regelt niet controversieel te verklaren en zo spoedig mogelijk in te voeren.
Ondertussen zijn we in Den Haag gestart met het invoeren van de Wet goed verhuurderschap. In Laak en Transvaal zijn we gestart met een verhuurvergunning. Die stelt ons in staat om in elk geval op sociale huurprijzen te controleren en slechte verhuurders aan te pakken als zij niet fatsoenlijk verhuren. Zij kunnen zelfs een vergunning kwijt raken als zij er een potje van maken. We doen wat we kunnen. Want ik weet zeker: met stevige politieke wil, kunnen we de woningnood te lijf.