Waar geeft de gemeente volgend jaar € 3.447 miljoen aan uit? Deze week hamert de gemeenteraad de programmabegroting in, vorige week spraken we er in de commissies uitvoerig over. Het was een groot (en vooral lang) debatfestijn.
Het grootste aandeel van de uitgaven van de gemeenten gaat naar ‘zorg, welzijn, jeugd en volksgezondheid’, maar liefst 733 miljoen. Aan mij de taak om de vier verantwoordelijke wethouders kritisch te bevragen over deze uitgaven. Ik mocht in de commissie Samenleving vier minuten vullen, inclusief interrupties. Vier minuten spreektijd is uitdagend, zeker als het gaat om zo’n grote kostenpost en zo’n groot beleidsterrein. Het werd dus keuzes maken over waar ik op in wilde zetten.
Ik begon mijn inbreng met de landelijke bezuinigingen. Denk bijvoorbeeld aan de bezuiniging op medische zorg voor mensen zonder zorgverzekering. Dat gaat de dakloze arbeidsmigrant in Den Haag direct raken. Daarnaast heb ik, opnieuw, een punt gemaakt van de landelijke bezuinigingen op de jeugdhulp (hervormingsagenda Jeugd). Als Den Haag krijgen we hierdoor 32 miljoen minder te besteden. Een grote uitdaging, omdat de uitgaven voor jeugdhulp alleen maar zijn gestegen de afgelopen jaren. De wethouder dacht tijdens de beantwoording dat mijn vragen van de VVD afkomstig waren (waarschijnlijk omdat het om bezuinigingen ging), wat nog een grappig moment veroorzaakte. Maar ook als PvdA’er vind ik het erg belangrijk dat áls we moeten bezuinigen, dat dat niet ten koste gaat van de kwaliteit en toegankelijkheid van jeugdhulp. Wethouder Bredemeijer kon zich gelukkig goed vinden in mijn ongeduldigheid en gaat in de regio aandringen op een plan. Hier horen we in het begin van 2025 meer over.
Naast dit algemene punt heb ik in mijn betoog aandacht gevraagd voor enkele specifiekere punten. Ten eerste de vrijwilligerswaardering. In 2021 stelde mijn voorganger Tim ‘S Jongers al voor om het mogelijk te blijven maken kwetsbare vrijwilligers een vergoeding te geven van een paar tientjes per week. In maart gaf wethouder Vavier aan dat hiermee een proef was gestart, maar ditmaal kwam het goede nieuws dat deze vanwege succes inmiddels bestaand beleid is geworden. Heel fijn!
Mijn tweede punt pikten we op tijdens het huis-aan-huizen in Nieuw Waldeck op 2 november. We belden aan bij een mevrouw waarvan de scootmobiel niet geleverd kon worden door brandgevaar in haar gebouw. Volgens de wethouder heeft dit te maken met een vernieuwing van het bouwbesluit, en de veiligheid van de stalling voor scootmobiels. Woningbouwcorporaties en particulieren zijn druk op zoek naar stallingsplekken, wat niet vanzelf gaat door de schaarse ruimte.
Volgend jaar wordt de programmabegroting nog belangrijker. Het zogenoemde rampjaar 2026 staat ons dan te wachten, waarin 80% van de gemeenten met een begrotingstekort kampen. We zullen dan extra kritisch moeten zijn op welke keuzes het college maakt.
