“Het wijkcentrum is voor veel jongeren in Moerwijk een tweede thuis”

Op woensdagmiddag is het druk in Wijkcentrum Moerwijk: in alle zaaltjes gebeurt wat, en ondertussen vliegen mensen in het rond vanwege de laatste voorbereidingen voor een rondleiding door de wijk voor statushouders. Ik heb een afspraak met Nadia en Jamal: de enige twee jeugdwerkers in de wijk waar ruim 20.000 Hagenaars wonen. Dat is hard werken, want of het nu gaat om de wekelijkse inloopavonden, één op één begeleiding, het ondersteunen van jongeren die zelf iets tofs willen opzetten in de wijk, of de voorbereidingen voor een rustige jaarwisseling in overleg met de wijkagenten: Nadia en Jamal staan voor alle jongeren in de buurt klaar.

Moerwijk is een pittige wijk waar veel gezinnen kampen met armoede, schulden of andere problemen. Dat zien ze ook terug bij de jongeren die ze dagelijks spreken. Waar in wijken aan de andere kant van de stad kinderen worden overspoeld met huiswerkbegeleiding, betrokkenheid van ouders en alle hulp om het beste uit zichzelf te halen, zien ze in Moerwijk veel jongeren die juist worden losgelaten zodra ze naar de middelbare school gaan. En dat is waar het soms fout kan gaan: slechte cijfers op school, verkeerde vrienden en niemand om op terug te vallen.

Zo is er een jongen waarvan het ze opviel dat hij elke dag na school meteen naar het wijkcentrum gaat. “Waarom ga je niet eerst even naar huis om je schooltas daar achter te laten?” vroegen ze. Wat blijkt dan: hij heeft geen huissleutel, en moet wachten tot zijn moeder thuis is. Omdat zijn moeder hem niet vertrouwt.

Gelukkig kunnen deze jongeren terecht bij de inloopmiddagen en avonden in het wijkcentrum. Voor veel van hen is het als een tweede thuis: een potje poolen, gamen, kletsen met anderen, of ze lopen even naar de supermarkt zodat ze een pizza of een broodje in de oven kunnen doen. Dat mag daar allemaal. En als ze ergens mee zitten, dan kunnen ze altijd terecht bij Nadia en Jamal. Of het nu gaat om persoonlijke problemen, vragen over school of het vinden van een bijbaantje.

Afgelopen donderdag was het heel druk op de inloopavond. Heel gaaf, maar het nadeel is wel dat Nadia en Jamal graag meer tijd zouden willen voor één op één begeleiding. Daar komen ze nu bijna niet aan toe. En dan nog zoiets: jarenlang moesten ze vanuit hun taakomschrijving jongeren helpen met school en werk, maar vanaf volgend jaar staat dat ineens niet meer in het werkplan. Misschien omdat een ander welzijnsinitiatief die taak heeft gekregen, want er zijn steeds meer kortlopende projecten in de wijk. Maar hoe werkt dat in de praktijk? Als een jongere binnenkomt om even uit te razen over een onvoldoende op een toets, dan zeg je toch niet: “Ho, stop, sorry, hier mag ik me niet mee bemoeien”?

Wat Nadia typisch Moerwijk vindt, is dat het nog wel echt een apart buurtje is, waar mensen elkaar kennen en ouders samen op het plein zitten. Er gebeuren ook een hoop mooie dingen: Youssra (16) kreeg dit jaar nog het Haagse Jeugdlintje voor alle activiteiten die ze voor jonge meiden in de wijk organiseert. En een paar jongeren hebben nu een plan om een jongerenuitzendbureau op te zetten voor bijbaantjes en stages.

Kortom, het is een mooie baan, maar het is ook hard werken. En het kost tijd. Om vertrouwen te winnen zodat jongeren op hen durven af te stappen. Om er voor alle jongeren in Moerwijk die een steuntje in de rug nodig hebben te kunnen zijn. Juist daarom zijn welzijnswerkers zoals Nadia en Jamal onmisbaar voor Den Haag.