Jeugdbeleid: Meer Haagse kracht graag!

Vandaag sprak de Commissie Samenleving over het beleidskader jeugd 2015-2018, getiteld ‘Met de jeugd, voor de jeugd‘. Fractievoorzitter Martijn Balster had een flink aantal vragen en opmerkingen voor wethouder Van Engelshoven, want de PvdA is nog lang niet tevreden met deze nota.

Er wordt in de nota bijvoorbeeld niets gezegd over schulden onder jongeren, terwijl dit helaas een groeiend probleem is. Ook is de babysterfte in Nederland relatief hoog, in Den Haag nog hoger, en onder sommige doelgroepen, zoals onder baby’s met een Creoolse achtergrond, schrikbarend. Waarom worden deze problemen niet benoemd?

Ook moet de wethouder beter nadenken over ex-criminele jongeren die een tweede kans willen. Deze jongeren worden nu heen en weer geslingerd tussen scholen. Ze zijn bang dat ze voor stage geen Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) kunnen krijgen, die door veel potentiële werkgevers wordt gevraagd. Of het wordt ze zelfs ontraden om te solliciteren. Krijgen ze nu wel echt die tweede kans die ze verdienen?

Door de wethouder wordt vrijwel niets gezegd over hoe ze verschillen tussen wijken of verschillende doelgroepen wil aanpakken. Jongeren met een allochtone achtergrond zijn bijvoorbeeld ondervertegenwoordigd in de lichte jeugdzorg, maar oververtegenwoordigd in de zware tak. Dit betekent dat ouders en jongeren blijkbaar nu niet op tijd de nodige hulp weten in te schakelen.

Tot slot is het mooi dat de titel van het beleidskader verwijst naar het willen betrekken van de jongeren zelf, maar gebeurt dit in de praktijk op een hele ambtelijke manier. De huidige manier van jongerenparticipatie trekt nu steeds dezelfde jongeren, terwijl het juist gaat om de groep die we nu nooit zien. Hoe gaat de wethouder ook die jongeren betrekken? En niet alleen om te praten over jeugdhulp, maar ook breder: In Segbroek is de cultuur en sportdeelname onder jongeren twee keer zo groot als in Escamp. Meiden die hun leven lang in de Schilderswijk wonen en nog nooit op het strand zijn geweest. Dit is echt een kwalijk probleem: ieder kind zou gelijke kansen en mogelijkheden moeten hebben in onze stad.

De nota probeert nu alle betrokken partijen een beetje tevreden te houden, maar mist daardoor de nodige daadkracht. Waar zit het vuur in dit verhaal? Om elke jongere een kans te geven? Een beetje Haagse kracht graag!

Lees hieronder de volledige spreektekst van Martijn. 

Voorzitter,

De jeugdnota. Preventiebeleid, gericht op een zo goed mogelijk opvoed en opgroeiklimaat. Dat gaat over gezondheid, over opvoeden, over de sociale omgeving. Over buurten en wijken. Zou je zeggen, maar wat wil de gemeente Den Haag nu bereiken de komende tijd? Ik ben die vraag blijven stellen. En om eerlijk te zijn. De nota geeft die antwoorden niet.

We hebben een schat aan informatie. Over risicofactoren onder jongeren. We weten: gebroken gezinnen, gebrekkig inkomen, andere afkomst, psychische problemen van de ouders, allemaal van bijzonder negatief effect op kansen van kinderen. Is dat precies waar we op ingrijpen? Nee. Dat laten we in het midden. We weten wat de grootste problemen zijn: gedragsstoornissen, ADHD, angststoornissen en depressies, pesten, schooluitval, verdovende middelen, obesitas, autisme. Staan ze centraal in deze nota? Nee. Eigenlijk niet.

We hebben het vaak over de uitwassen. Het soms goed mis: zich uitend in radicalisering of criminaliteit. En dan in de draaideur. De wethouder zei hier lovenswaardige dingen over in haar toespraak deze week. Jongeren willen ergens bij horen. Helaas hebben criminele netwerken of ronselaars voor een bepaalde groep jongeren een enorme aantrekkingskracht. Dat moeten we doorgronden, om die triggers te voorkomen. Niets hierover in de nota.

Voorzitter, mijn kernpunt is helder. Ik zou graag zien dat de wethouder voor de behandeling in de raad met meetbare doelstellingen komt. We moeten weten of het beleid er toe leidt of we straks gezondere, betere opgroeiende en opgevoede kinderen hebben. Beleid gebaseerd op de belangrijkste risicofactoren en grootste problemen en achterstanden onder de Haagse jeugd. De gigantische verschillen in kansen dichten den de risico’s verkleinen. Alleen dan kunnen we wat bereiken. Samen met al die zeer gewaardeerde partners in de stad.

Neem een voorbeeld aan het leefbaarheidsdomein. Waar een zenuwcentrum wordt ingericht. Vijf topprioriteiten, waar voortdurend wordt nagedacht: hier zetten we in de stad nu onze capaciteit op in. Graag een reactie.

De PvdA mist in de nota aandacht voor:

• Schulden onder jongeren. Al vaak aandacht voor gevraagd. In de werkbespreking hoorden we weer dat dit een enorm taboe is. Jongeren stappen niet naar hulpverleners. Wat gaat de wethouder hier aan doen? Mooie projecten op de ROC’s!? Hoe doorbreken we de cultuur en groepsdruk om dat dure mobiele abonnement af te sluiten?
• Er is nauwelijks aandacht voor licht verstandelijk beperkten. Welk beleid zetten we hier op? Juist daar zijn goede begeleiding en vroegtijdige inzet van belang? Zo voorkomen we echt grote problemen!
• Waar blijft het lang verwachte prenatale beleid? De babysterfte is onder specifieke doelgroepen bijzonder hoog. Den Haag had hier nogal een inhaalslag te plegen. Nog altijd: kijk bijvoorbeeld naar de Creoolse doelgroep! Met welke voorstellen komt het college?

Voorzitter,

Ex-criminele jongeren die een tweede kans willen pakken. Velen denken uberhaupt geen VOG te krijgen, vaak ten onrechte. Sommigen wordt ontraden te solliciteren, want die VOG krijgen ze toch niet. Scholen slingeren ex-crimineeltjes heen en weer. Hoe dan in vredesnaam een tweede kans pakken. Wat doet het college hier aan?

En wat doen we om het aanbod voor deze lichtgestraften sluitend te krijgen? Deze week won het project Forza de eerste prijs van Movisie voor lokale en regionale vrijwilligersprojecten. Zij begeleiden ex delinquenten naar een tweede kans. De gemeente trok er bijna de stekker en werkt nog steeds niet samen. Dit terwijl er evident een gat is in nazorg voor de groep lichter gestraften. Die niet een tweede kans krijgen als we niet begeleiden naar werk, inkomen, huis, erbij horen. Wat doet de wethouder hier aan?

Allochtone Hagenaars zijn oververtegenwoordigd in de zware vormen van jeugdzorg en ondervertegenwoordigd in de lichte vormen. Waarom hier niet vol mee aan de slag? Erken dat allochtone gezinnen minder gemakkelijk de weg vinden en meer angst ervaren voor jeugdhulp. Verklein die kloof, via intermediairs, maatjes, projecten in de wijk. Kom met een actieplan hiervoor!

Het jeugdwerk. Er zijn evident te weinig straatcoaches in onze stad. Mensen die echt de rauwe werkelijkheid doorgronden en precies zien waar het misgaat. Het aantal mag beslist niet afnemen als gevolg van de doelmatigheidskorting. Die toezegging licht er keihard. Maar van zwaar naar licht zou nu juist moeten betekenen dat we meer jongerenwerkers zouden moeten aanstellen. Is de wethouder daar toe bereid en is zij bereid nog eens kritisch naar de wijkinzet te kijken. Daar waar de risico’s het grootst zijn, meer capaciteit inzetten. Moet je eens zien hoeveel risicojongeren per jeugdwerker in de Schilderswijk. Dat is echt om te lachen.

De jongerenparticipatie. De Jutters noemt het in de inspraak een “overlegcircuit op ambtelijke leest”. Hoogopgeleide ouders sturen hun kinderen wellicht naar zo’n gremium. Maar de meeste kids gaan niet naar het stadsdeelkantoor om daar mee te praten over hun buurt. Die zitten op facebook, whatsapp en willen best actief zijn en meedenken, maar daarvoor moeten we nieuwe vormen verzinnen. Ook om ervaringen uit te wisselen en van elkaar te leren. Over hoe je met softdrugs omgaat, wat je doet als je schulden hebt, etc. Om taaie problemen bespreekbaar te maken. Want van die docent die het allemaal wel even uitlegt nemen ze het niet aan, maar van een ervaringsdeskundige, een gelijke onder gelijken. Dat werkt. Laten mooie projecten in de stad zien. Graag een reactie.

Maar voorzitter, nog veel belangrijker, het echte probleem met participatie van jongeren is het feit dat een groot deel überhaupt nauwelijks participeert. In Segbroek is de cultuur en sportdeelname onder jongeren twee keer zo groot als in Escamp. Heel veel kinderen. Meiden die hun leven lang in de Schilderswijk wonen en nog nooit op het strand zijn geweest. Zij participeren dus niet of nauwelijks in dat wat je kan vormen tot een volwaardig mens, iemand die er bij hoort. Niets daarover in deze nota. Dat vind ik echt kwalijk. Juist hier moet u op de bres om uw collega’s aan te sporen. Want dit is een probleem.

Voorzitter, ik rond af. Wij zijn nog lang niet tevreden met dit voorstel. Wat er ligt is vooral erg bestuurlijk, houdt de betrokken partijen allemaal een beetje tevreden. Zo ook in de wat vlakke reactie op de inspraak. Waar zit het vuur in dit verhaal? Om elke jongere een kans te geven? Of het college komt met een beter verhaal. Of we krijgen heel spoedig een uitwerking waarin die ambitie wel wordt verwoord.

Een beetje Haagse kracht graag.

Iedereen moet de kansen krijgen mee te kunnen doen in deze stad, juist kinderen en jongeren. Daarom helpen we daarbij. Dat is solidariteit. Wij werken samen met jou en je buurman, aan een stad waarin iedereen zichzelf kan zijn. We werken samen aan een eerlijk Den Haag. Samen aan #1DenHaag