#1DenHaag in de praktijk. ‘Bedelen om laagdrempelige opvang’

De temperatuur schommelt deze dagen rond het vriespunt. Voor de vele mensen op straat zijn dat geen fijne momenten. Helaas zien we steeds meer mensen zonder dak boven het hoofd.  De Haagse nachtopvang puilt al een tijdje uit.De reguliere zorgverleners hebben aan de Zilverstraat veel extra bedden beschikbaar moeten maken.

 PvdA-fractievoorzitter Martijn Balster blogt wekelijks over #1DenHaag in de dagelijkse praktijk.Iedereen moet de kansen krijgen mee te kunnen doen in deze stad. Een stad waarin de verschillen tussen de ene en de andere wijk niet te groot zijn. Iedereen moet in deze stad even veel kansen en mogelijkheden hebben. We werken samen aan een eerlijk Den Haag. Samen aan #1DenHaag

De grote steden kennen een winterregeling. Dat houdt in dat als de temperatuur rond het vriespunt komt, mensen zonder enig beletsel opvang krijgen. Dat is ontzettend belangrijk. Mensen mogen niet doodvriezen. Maar vijf graden boven nul, met een straffe wind en neerslag zijn evenmin gezond. Toch is er onder die omstandigheden geen laagdrempelige voorziening. Dat komt doordat Den Haag als eis voor de opvang stelt dat mensen zorg moeten aanvaarden. Na de nodige formulieren moeten mensen er voor tekenen dat ze zorg aanvaarden. In de praktijk is dit een te hoge drempel. Een drempel die averechts werkt, te meer omdat er op straat nauwelijks hulp was tot voor kort. Wij pleiten er daarom al langer voor in de gemeenteraad dat de CDA-wethouder de winteropvang het hele winterseizoen openstelt, drempelvrij. Helaas is de wethouder hiertoe niet bereid. Pijnlijk. Voor mij staat boven alles: bij vrieskou mogen er geen drempels bestaan.

Wat zeggen de organisaties in de stad?

Samen met een aantal andere politieke partijen in de Haagse raad spreken we elk half jaar met de cliëntenorganisaties in de maatschappelijke opvang. Een diverse groep: mensen die na scheiding of ontslag niet in staat zijn gebleken de huur op te brengen, mensen met problemen in de thuissituatie, soms ook een verslaving of psychische problematiek. Vaak schrijnende verhalen en te weinig perspectief. We spreken over alles wat zij de politiek mee willen geven om de maatschappelijke opvang te verbeteren. Dat is buitengewoon nuttig. En we luisteren, omdat – en daar sta ik hartgrondig voor – je deze mensen niet ook nog hun stem af kunt nemen. Hun verhaal, identiteit en mening.

Daarom deel ik graag hun stem met jullie. Wat zijn de drie belangrijkste punten die men ons heeft meegegeven:

1. Toegang tot de opvang voor dak- en thuislozen het hele winterseizoen, zonder enige vereiste, zodat mensen vanuit een rustige situatie kunnen werken aan perspectief

2. Hulpverleners op straat die het vertrouwen van mensen winnen, om ze uiteindelijk te begeleiden naar een voorziening (opvang, zorg, of anderszins)

3. Betaalbare woonruimte voor mensen die vanuit de maatschappelijke opvang, begeleid of onbegeleid weer zelfstandig kunnen gaan wonen

Vertrouwen terugwinnen, drempels laag

Het moge duidelijk zijn dat het gaat om mensen die alle aandacht nodig hebben. Dat wordt moeilijker naar mate mensen langer op straat leven of van het ene naar het andere adres gaan om toch een dak boven het hoofd te hebben. Teleurstellingen hebben zich dan vaak opgestapeld. Het vertrouwen is dan zoek. Daar moet veel meer rekening gehouden worden.

Het is zo belangrijk dat er dan hulpverleners zijn die de moed niet opgeven en blijven proberen mensen in een zorgtraject te krijgen, zodat gewerkt kan worden aan een betere toekomst. Helaas zijn de voorzieningen in Den Haag hier nog onvoldoende op gericht. Onpersoonlijke intake, een bedrijfsmatige manier van werken, maar vooral ook de harde eis dat mensen meewerken aan een zorgtraject, werken afschrikkend. Daar komen nog eigen bijdragen bij, die het voor mensen vrijwel onmogelijk maken hulpverlening in te roepen.

Hulp op straat

Twee weken geleden besloten verschillende hulpverleners de krachten te bundelen en een straatteam op te richten. Dat is ontzettend goed nieuws Het typeert de veerkracht en motivatie van de vele vrijwillige en betaalde hulpverleners voor daklozen. Ik ben daar ongelooflijke trots op, zij zijn onze helden. Ik hoop dat ook de gemeente nu inziet dat dit cruciaal is. Hier moet echt ook in financieel opzicht veel meer aan worden gedaan.

Ook onze partijgenoten zetten zich met hart en ziel in voor daklozen in de stad. Zoals Jos Burgwal, die vanuit zijn rol als onze ombudsman vele van deze mensen heeft geholpen, onverstoorbaar en met volle overgave. En vergeet Yvonne Louise Beijerling niet. Een bevlogen en zeer kundige vrijwilliger bij het Straatconsulaat. Zij zet zich elke dag – maar echt élke dag – in voor de mensen op straat. Eens per jaar is zij de spil in het web van de verwendag voor dakloze vrouwen, al vele jaren een succes. Yvonne Louise brengt wat wij politiek als ideaal nastreven in de praktijk.

Deze week werd bekend dat het bedelverbod wordt uitgebreid. Het wordt tijd dat we in plaats van dit soort symbolische, stoerklinkende maatregelen echt oog krijgen voor wat er speelt. Geen mens verdient het om te moeten bedelen om hulp. Of nog erger: er geen vertrouwen meer in zien om hulp in te schakelen. De opvang moet open voor iedereen. Dat is waar wij voor staan. Dat is #1DenHaag in de praktijk.