Openbaar vervoer in 2040: niet voor de economie, maar voor mensen

Vandaag debatteerde de gemeenteraad over hoe het openbaar vervoer er in 2040 uit zou moeten zien. Den Haag groeit hard, en het zal een grote uitdaging zijn om iedereen snel van A naar B te krijgen. En dat niet alleen, tegelijkertijd willen we ook toe naar een stad met minder auto’s, meer groen en een schone lucht. Daarom is het goed om met de Schaalsprong OV in de hand na te denken over wat nu nog de verre toekomst lijkt.

Toch maak ik me er zorgen om de prioriteiten in de plannen van het stadsbestuur. Bovenaan het lijstje met redenen waarom we sneller en beter ov willen, lijkt economische groei te staan: een goede verbinding voor de (veelal hoogopgeleide) medewerkers van kantoren in het Central Innovation District en Shell, het vervoeren van toeristen naar Scheveningen en van expats naar de Internationale Zone.

Pas op het tweede plan staat een goede verbinding tussen het Centraal Station en Zuidwest. Juist daar wonen veel mensen die op zoek zijn naar werk, die misschien niet zoveel te besteden hebben maar wel graag familie of vrienden opzoeken binnen of buiten de stad, en voor wie een goede ov-verbinding letterlijk een wereld van verschil kan betekenen.

Daarom is het twijfelachtig dat juist in dat deel van de stad alle focus ligt op het samenbrengen van tramlijnen in één snelle, deels ondergrondse as. Dit zal ten koste gaan van de fijnmazige verbindingen in de wijken zelf: straks kan het zomaar zijn dat je meer dan een kilometer moet lopen of fietsen voor je bij een halte bent. Niet alleen schiet je daar qua reistijd weinig mee op – de gewonnen minuten in de snellere tram ben je kwijt doordat je nog naar de halte moet zien te komen -, ook zullen ouderen en mensen die slecht ter been minder snel de tram pakken.

Ambities stellen voor 2040 is goed. Maar wel met oog voor iederéén in de stad, juist voor mensen in de wijken die het meest afhankelijk zijn van het openbaar vervoer. Niet voor de economie, maar voor de mensen. Als de nu nog vage plannen concreet worden en de daadwerkelijke keuzes voorliggen, zal dat voor mij het zwaarste tellen.