We willen de wijken waar het nu het slechtste gaat, een extra impuls geven zodat ze er net zo mooi bij liggen en de wijkbewoners er net zo gelukkig en gezond zijn als de wijken waar dat al zo is. Daarom willen we de wijkaanpak uitbreiden. Onze lijsttrekker Martijn Balster lanceert daarom het 11-puntenplan ‘Elke wijk rijk; ongelijk investeren in een eerlijke stad’.
“Nu zijn de verschillen tussen Haagse wijken enorm groot. In Moerwijk of Molenwijk overlijden mensen zeven jaar eerder dan in andere wijken. Kinderen met hetzelfde talent krijgen in de ene wijk soms een volledig niveau lager geadviseerd voor de middelbare school dan in de andere wijk, terwijl ze dezelfde talenten hebben. De ene wijk ligt er keurig aangeharkt bij en in de andere val je over het afval. Dat accepteren wij niet,” aldus Martijn.
Wijkaanpak succesvol terug
Daarom vocht hij keihard om de wijkaanpak na bezuinigingen van het vorige college deels terug te krijgen. Dat is gelukt in Moerwijk (Jan Luijkenlaan eo), Duindorp, ReVa (Zevensprong / Weimarstraat) en rond het Kaapseplein (Transvaal) en Zuidwest. “En we hebben gezien dat dit werkt. De wijkaanpak heeft het afglijden van deze wijken gestopt. Langzaam maar zeker krijgen we samen met bewoners weer grip op de leefbaarheid rond het Kaapseplein en de Weimarstraat bijvoorbeeld. Maar we hebben een lange weg te gaan. Daarom moeten we met deze aanpak door. Sterker nog, er moet een schep bovenop!” Om precies te zijn, elf scheppen.
Ongelijk investeren in betere wijken
Martijn wil de wijkaanpak voor prioritaire gebieden uitbreiden naar LaakCentraal, Schipperskwartier, Rustenburg-Oostbroek en Transvaal: wijken met veel particuliere woningen in slechte staat, waar de leefbaarheid onder druk staat. Daarnaast wil hij een Nationaal Programma voor Den Haag Zuidwest waarbij hij vijftig miljoen vrijmaakt voor beter onderwijs, veiligheid, gezondheid, werk en sociale samenhang. En de PvdA zou de Partij van de Arbeid niet zijn, als werk niet in het plan voorkwam. “We moeten ook wijkgerichter aan de slag in de strijd tegen armoede en het bieden van perspectief,” aldus Balster. Daarom pleit hij voor wijkbedrijven waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werkervaring en werkritme kunnen opdoen en zo aan de wijk kunnen bijdragen.
Met een segregatiemonitor willen we in de gaten houden hoe we de verschillen tussen wijken te lijf gaan, wat werkt en wat beter moet. “Zo kunnen we menskracht en financiële middelen zo gericht mogelijk inzetten.”
