Veiligheid = handhaving, preventie en voorlichting

In de commissie bestuur spraken we over veiligheid in de stad. De PvdA zet stevig in op vertrouwen tussen politie en inwoners van de stad. Daarnaast willen we dat veiligheidsgevoel op straat groot is. Dat betekent dat kapotte portiekverlichting snel moet worden gerepareerd. Criminele jongeren moeten gestraft worden, maar als hun straf er op zit verdienen zij ook een nieuwe kans.Daarom is goede begeleiding nodig. Lees hieronder de volledige bijdrage van PvdA-fractievoorzitter Martijn Balster in het debat.

De PvdA heeft diep respect voor iedereen die zich in Den Haag inzet voor de veiligheid: handhaving, preventie, voorlichting. Waardering voor alle vrijwilligers en professionals van BOA tot politieagent, die daar dagelijks aan werken. Met de dienstwagen, op de fiets, of gewoon via de app en twitter.

Ondanks dat er grote verschillen in veiligheid zijn in de stad – moeten we rationeel blijven. Op basis van cijfers en de stille meerderheid die niets moet hebben van radicalisme, geweld of vandalisme van lieden van buiten, samen werken aan een veilige stad.

Samen keren we uiteindelijk ook heel nare situaties. De gele hesjes deden dit bij uitstek. Zij kregen samen met de politie de wijk veilig. En helpen inmiddels naast met de veiligheid, bij de opbouw van de buurt. Hulde.

Overall, verdient het Haagse veiligheidsbeleid gewoon een dikke voldoende. Waarvoor zeker ook complimenten aan de driehoek en de burgemeester.

BEWONERS EN POLITIE

Vertrouwen tussen bewoners en politie. Dat is uiteindelijk cruciaal. Daar waar dat er niet is, is het moeilijk. Dan kan criminaliteit te veel ruimte krijgen, omdat bewoners niet melden, melden als klikken wordt gezien. Of andersom de politie niet in staat is om op basis van een vertrouwensband te opereren. Dan ligt ook etnisch profileren en discriminatie op de loer.

Wat is er bereikt sinds vorig jaar zomer, sinds de ruiterlijke erkenning in deze raadszaal dat ook in en door het Haagse korps discriminatie voorkomt. Er zijn toen diverse acties aangekondigd om het vertrouwen te herstellen: van bodycam tot diversiteitsbeleid van het korps, van minder ID-controles tot fikse investeringen in projecten die politie en bewoners met elkaar in contact brengt. Onze indruk is dat er hard wordt gewerkt. Maar wordt het korps diverser? Krijgen bewoners meer vertrouwen in de politie? Graag een reactie.

Onze inschatting is dat we er nog lang niet zijn. Zolang mensen het gevoel hebben dat niet hun handelen bepaalt of ze worden aangehouden, maar hun achtergrond, dan is er werk aan de winkel. De vertrouwenskloof moet worden gedicht. Als er meer nodig is dan de genomen maatregelen, dan zijn wij graag bereid daar in mee te denken. Een proef met stopformulieren of een klachtenmeldingsapp, zijn dan opties. Dat levert op zijn minst meer informatie en inzicht op

Ook investeren in jongerenwerk is cruciaal. Om verbindingen te maken en zaken bespreekbaar te krijgen. 7 voor de Schilderswijk en 9 voor heel Escamp. Ik vind het eerlijk gezegd een grote stad die kansen wil bieden onwaardig. Graag een reactie hierop. Ook op hoe de samenwerking tussen hen en politie kan worden geoptimaliseerd. En is hier – met de capacitaire druk op de politie – aan die zijde ook voldoende tijd voor: de verbinding met de wijk.

En ik noemde het al, die groepen geen aangifte doen. Wat zit daar achter? Hoe krijgen we de bereidheid die daalt om hoog en vooral onder die groepen die niet melden. Onder wat voor druk dan ook?

Wij hebben eerder onze zorg getoond over jonggestraften en hun terugkeer in de Haagse samenleving. Lang niet iedereen die uit detentie komt wordt begeleid. Als het om lichtere straffen gaat vaak helemaal niet. Het JIT doet goed werk, maar kan lang niet voor iedereen wat doen. Wat gaat het college hier aan doen? Hoe sturen we beter op recidive, voorkomen van verval? Is het college bereid dit meetbaar en volgbaar te maken? En de zorgplicht voor iedere ex-delinquent in te vullen?

Het begint al bij het regelen van huisje boompje beestje, na een straf, in de gevangenis, het zoeken van een woning als mensen niet terug kunnen naar familie. Wij horen dat mensen geen woonpassen kunnen aanvragen tijdens detentie, geen ID kunnen aanvragen als ze geen vast adres hebben, geen zorgverzekering regelen omdat het inkomen ontbreekt. Ingrediënten voor nieuw verval. Nieuwe criminaliteit. Wat gaat het college doen om dit beter te organiseren en jongeren te laten begeleiden door iemand die ze vertrouwen en die hen zelfvertrouwen teruggeeft?

ONDERMIJNING

Tijdens de werkbespreking ging het ook nadrukkelijk over ondermijning. Heel goed dat de driehoek hier op inzet. De criminele netwerken met onder- en bovengrondse activiteiten die een aantrekkingskracht hebben op mensen zonder geld, van wie de loopbaan mislukt is, of voor wie perspectief op school, werk ontbreekt. Eerder vroegen wij naar een reactie op het onderzoek van de Universiteit Tilburg “wijkenaanpak en ondermijnende criminaliteit, 2014.

Zij zeggen vooral: verbindt veiligheidsbeleid en de ontwrichtende aanpak van criminele netwerken met de wijkaanpak. Juist in de combinatie van slimme repressie en kansen bieden – andere dan criminele – heeft effect. Wat doet het college met die aanbeveling?

Is de informatiepositie van politie en die enkele jongerenwerker in de stad – en tal van andere ogen en oren in onze wijken zoals de corporaties, bedrijven onderwijsinstellingen goed genoeg, om voor te zijn dat mensen zich inlaten met dit type netwerken?

Hoe gaat het college ons van de vorderingen en effecten van beleid om ondermijning te ondermijnen op de hoogte brengen? Voeren we gebiedsgerichte analyses uit, bijvoorbeeld in Bouwlust, Rustenburg Oostbroek, Molenwijk, Schilderswijk/Transvaal, etc.? Maken we net als in andere steden diepteanalyses? Is er voldoende capaciteit om louche zaken – zoals belwinkels, goud- en juwelenhandel, wisselkantoren, shisha-lounches tegen het licht te houden? Graag een reactie.

En, er lijkt veel te halen. Ook door ‘af te pakken’ in deze netwerken. Toch zijn de resultaten op het oog maar mager 17 mln in beslagname en 6 mln. incasseren. Kan dit niet worden vergroot?

ZICHTBARE CRIMINALITEIT

Nog even terug naar de zichtbare, tastbare en direct voelbare criminaliteit, die rond de woning en de fiets. Het aantal inbraken en fietsendiefstallen neemt toe.

Wat doen we extra om inbraken te voorkomen? Vordert de extra inspanning van het college om mensen te adviseren over anti-inbraakmaatregelen en deze ook te verstrekken aan particulieren? Campagnes genoeg, maar wat is het effect? Wat kunnen we nog meer doen?

En eerder al pleitten wij voor het verplichten van huiseigenaren van werkende portiekverlichting. Met het licht aan is het veiliger, dat is evident. Feitelijk, maar ook gevoelsmatig. En dit is echt een probleem voorzitter. Is hier niet meer mogelijk?

En ten aanzien van de fietsendiefstallen zou ik willen voorstellen om de samenwerking te zoeken met de Hague Security Delta. Zij moeten toch bij uitstek wat kunnen doen aan goedkope traceerbaarheid van gestolen fietsen. Dan kunnen we de gestolen waar gelijk terughalen en daders straffen.

We kunnen wat ons betreft nog meer investeren in de wisselwerking met bewoners en maatschappelijke organisaties. Wat ons betreft samen met bewoners de veiligheidsprioriteiten per wijk bepalen. We kennen de buurt bestuurt, flexibel tegenwoordig. Dat kan meer. Zie bijvoorbeeld het initiatief in Gouda dat hiertoe wordt ondernomen. Prioriteiten met elkaar bepalen en uitvoeren. Is het college bereid om dit meer te gaan doen, bijvoorbeeld in een of twee stadsdelen om te beginnen?

Een afgeleide hiervan. BIT-teams laten ons nog wel eens weten, niet meer terug te horen op meldingen aan gemeente / politie dan gewone burgers. Herkent de burgemeester dit signaal, worden in alle wijken terugkoppelingen georganiseerd, die uitgaan boven individuele meldingen. Samen blijven nadenken over hoe het veiliger kan met andere woorden.