#PvdAZomertour: “Ik zeg altijd: ieder mens moet leven”

Vanochtend worden we open ontvangen in cafe de Wolf aan de Betje Wolfstraat met een bak koffie. Waar wij nog wat moeten opstarten is de aanloop behoorlijk en staat her en der al een borrel op de toog.

Onder het genot van een goede bak filterkoffie spreken we met barvrouw Sjaan en barbezoeker John. Sjaan – die haar AOW wat aanvult met een paar bardiensten per week – vertelt ons hoe belangrijk zij het vindt dat ze met haar man nog elk weekend naar de voetbalvereniging kan om ‘de jongens’ te zien spelen en ondertussen verrichten ze beide een indrukwekkende hoeveelheid vrijwilligerswerk. We spreken over het belang van sport voor kinderen en zijn het er snel over eens dat elk kind simpelweg moet kunnen sporten zonder financiële, fysieke of sociale belemmeringen.

John vertelt tevreden over zijn stek; een mooi appartement op de eerste verdieping op de Erasmusweg. Maar hij ziet ook dat de wijk anders is geworden. Mensen praten minder met elkaar, je leeft meer langs elkaar heen. Zijn buurman valt hem bij. Hij woont praktisch zijn hele leven in Moerwijk, sinds zijn vader voor werk Arnhem verruilde voor Den Haag. In zijn ‘had hier nooit moeten blijven wonen’ schuilt zijn verslaving aan Moerwijk, maar ook opgekropte woede over het gebrek aan contact dat er in de buurt nog is.

We lopen een rondje in de Betje Wolfstraat. Een gedeelde zorg is de toekomst en de leefbaarheid van de winkelstraat. De Gall & Gall in de straat is vorige week vertrokken en de groentewinkel is in korte tijd verschillende keren van eigenaar gewisseld. De Betje Wolfstraat is gelukkig een straat die waar de gemeente goed aandacht aan besteedt: deze winkelkern moet behouden blijven voor de wijk. Problemen zoals aan de Jan Luijkenlaan zien we hier niet. De bedrijfsleider van de fietsenwinkel in de straat heeft in ieder geval aan werk niet te klagen. Er komen steeds minder mensen uit de wijk om hun fiets te laten maken, maar de winkel heeft zo’n goede naam dat zelfs mensen uit Scheveningen en Ypenburg in Moerwijk hun fiets of scooter laten maken.

We lopen een blok om. De speeltuin is verrassend leeg voor de zomerperiode. Hopelijk zien de kids later kans. In de Lannoystraat spreken we met een gevatte oudere dame die haar plastic naar de container brengt. “Belangrijk om het afval te scheiden” en zo heeft ze een loopje. Mevrouw is erg blij met de woning waar zij en haar man al decennia wonen. In het pand is het gemoedelijk: “Er wonen in ons pand alleen maar oudere mensen van onze leeftijd”. Ondanks dat de omgeving er goed uit ziet. mag de binnenkant van het appartementencomplex wel opgeknapt worden. Vestia gaat binnenkort aan de slag, ze is er zichtbaar verguld mee.

Een grote ergernis in de buurt is het slingerende vuil. Ze wijst naar de koelkast die volgens haar al vele dagen voor het huis staat. “Je blijft melden, niet alleen over vuil, ook over geluidsoverlast aan de overkant.” Gelukkig kunnen we de koelkast meteen bij de gemeente melden en is hij de dag na ons bezoek opgehaald. En als ze de volgende keer weer rommel ziet staan? Dan belt ze de gemeente en anders ons.

En over de geluidsoverlast in de Lannoystraat “Ik veroordeel de jongeren niet. Geef ze gewoon wat te doen zodat ze hier niet hangen”, is haar duidelijk mening. Geluiden moeten af en toer kunnen, maar niet zo laat. “Maar ach”, zo sloot ze het gesprek resoluut af “Ik zeg altijd: ieder mensen moet leven”.

In de maanden juli en augustus gaat de PvdA Den Haag regelmatig een halve dag een wijk in. Het is reces en dat betekent veel tijd voor goede gesprekken… PvdA-leden en raadsleden zijn dan ook veel op pad, we doen inspiratie op en lossen soms concrete problemen op.. Noem het de #PvdAZomeractie. Hieronder een verslag van ons eerste bezoek, aan Moerwijk.