#PvdAZomertour Schilderswijk: I Have a Dream!
Op het Jacob van Campenplein komt een vrolijke man ons tegemoet lopen. Nadat we hem een hand hebben geschud vertelt hij trots dat hij twee dagen per week werkt als straatveger bij de gemeente. ‘Zij wilden’ hem eerst ergens op een industrieterrein plaatsen, maar op eigen aandringen werd hij medeverantwoordelijk voor het op orde houden van de buitenruimte in het deel van de Schilderswijk rondom het Jacob van Campenplein. Nu loopt hij trots in de wijk om overlast te melden aan de veegwagen en bijplaatsingen door te geven aan de gemeente. Gewapend met een sleutel van de ondergrondse vuilcontainer in de wijk doet hij zijn best om de boel op orde te houden in zijn eigen wijk.
Met dit vrolijke gesprek beginnen we de tweede dag van de #PvdAZomeractie. We drinken goede koffie op de Hoefkade, inin het Martin Luthercafé. Ondanks goede koffie voor slechts een euro – waar krijg je dat nog – spreken we onze verbazing uit over het onderhoud in de portieken op de Hoefkade. De barman weet niet van wie de woningen boven hem zijn. De eerste de beste portiek lijkt al tijden niet schoon gemaakt. De duivenoverlast in het portiek naast het café is overduidelijk al maanden gaande,het portiek ligt vol met uitwerpselen. Geen omgeving waar je graag komt, laat staan waar je kinderen wilt laten spelen. Hoe kan het dat dit niet wordt gemeld en dat gemeente of corporatie hier niet ingrijpt als ze dit ziet?
En dan gaat het opvallen. In de Steenstraat de ene verzakking na de andere, de bomen staan op de nominatie gekaptpakt te worden. In de straat volgende straat veel te veel rommel. Het is een groot probleem. Sommige bewoners hebben lak aan de buitenruimte en gooien hun afval zonder blikken of blozen op straat Weer een straat verder lijkt de grasmaaier wel heel vluchtig het gras te hebben gemaaid. Het lijkt wel alsof niemand de handschoen oppakt om de buitenruimte op orde te houden. De bewoners die zich keurig gedragen zijn de dupe
De oplossing? Meer melden en beter toezicht door gemeente en corporaties. Pas als er weer een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de buitenruimte wordt gevoeld, kunnen we de weg om hoog vinden. Vroeger waren er mensen van de gemeente en/of corporaties die door de wijk fietsten om slecht onderhoud of vernielingen te constateren en de oplossing te regelen. Waarom doen we dat nu niet meer? En ja, het melden. Daar moet veel meer aandacht aan worden besteed. Want het is zo gemakkelijk en het gebeurt echt te weinig.
Wijkagent
Op de Van Ostadestraat komen we de wijkagent tegen. Al zeven jaar werkt hij in de wijk. Hij heeft de kinderen in de wijk zien opgroeien en kent ze vrijwel allemaal bij naam. En zij kennen de wijkagent bij naam. Hij noemt het het mooiste vak van de wereld. “Je moet mensen gewoon behandelen zoals je zelf zou willen. Als ik mijn schoenen uitdoe als ik bij iemand thuiskom, dan heb ik de halve wereld al gewonnen”, vertelt hij. Toch zijn er ook zorgen over de jongens in de wijk die op het verkeerde pad raken. Het begint met wat kleine inbraken in de wijk, maar de grote jongens vertrekken al snel uit de wijk om ergens anders hun slag te slaan. Sommige jongens zie ik na een korte straf steeds weer terug. Dan kan het kat en muisspel opnieuw beginnen, soms om moedeloos van te worden. Maar tegelijkertijd zijn we in staat ook veel jongeren te behoeden voor domme fouten. Noem het sociaal veiligheidswerk. Hij houdt zichtbaar van zijn vak.
Even verderop spreken we met een jonge dame. Ze is bijna afgestudeerd als sociaal-cultureel werker. Ze is blij met de plek waar ze, samen met haar moeder en broertje, woont. Het is er relatief rustig, de overlast is niet heel groot. Om de hoek heeft ze de levendige winkelstraat. Nu ze bijna is afgestudeerd zou ze graag een baan vinden in het welzijnswerk in de wijk. Mooi. Talentvolle sociaal-cultureel werkers kunnen we in de Schilderswijk goed gebruiken!
